Te laat
Door: Gea Wijers
Blijf op de hoogte en volg Gea
01 Augustus 2010 | Nederland, Amsterdam
In mijn hoofd sta ik al in de grijze rij van mensen met koffers.
Morgen vertrek ik pas maar ik ben nu al te laat.
Te laat om terug te gaan naar Cambodja.
Waarom ben ik blij en heb ik toch een beetje buikpijn en is er al die onrust?
Schoonmakend probeer ik een verdrietig gevoel weg te poetsen.
Het is vreemd om in twee landen te leven en nergens een eigen nest te hebben. Terug in Nederland ben ik in mijn hoofd bezig met weggaan, afbreken, ongebonden blijven om het afscheid niet nog moeilijker te maken. Bezig om weer een huis achter te laten waar Boline zijn leven vervolgens in kwijt kan. Dagelijks aan het werk in die gekke droomruimte die we via het internet hebben gemaakt. Mijn virtuele thuis ergens tussen Cambodja en Europa. Transnationaal bezig zijn heet dat. Het maakt me razend onrustig en gelukkig om mijn leven te hebben. Ik droomde van een doel, een werk, mijn krasje maken op de planeet. Het is zover. All boarding.Maar waar mag ik mijn hart&ziel in de tussentijd laten alstublieft? Is daar ook een incheckbalie voor?
Nouja, misschien heb ik het mezelf wel gemakkelijk gemaakt. Een brok van mijn hart in bezit van die mooie maar onbeschikbare man. En de rest? Ik denk maar zo: de rest van jullie dat bèn ik (ok, zeg op,wie geeft me die buikpijn?) Dat wilde ik maar even delen, terwijl ik hortend en stotend afscheid van Nederland neem. In hart&ziel zijn jullie allemaal blijkbaar grote en kleine onderdelen van mij, steeds bij me. Vandaar geen afscheidsfeestjes deze keer. Alleen naar schiphol. Dank voor alle goede herinneringen en gesprekken, voor iedere lach. Wat een transnationaal geluk heb ik. Dat is weer een stuk minder in te pakken!
Ik sta morgen echt in de rij. Op weg naar Cambodja om daar weer een beetje thuis te zijn: the sunny side of the street. Ook onderweg om straks naar een heel Nederlands leven terug te keren. Ik sta morgen weer echt voor die balie: “Goedemorgen mevrouw de stewardess. Ja. Hier is mijn paspoort. Ik ben geboekt op de vlucht naar heimwee. Mag ik een plaatsje bij het raam?” Als je morgen even naar de lucht kijkt rond een uur of 12, dan zwaai ik naar je.Dag Nederland.
Morgen vertrek ik pas maar ik ben nu al te laat.
Te laat om terug te gaan naar Cambodja.
Waarom ben ik blij en heb ik toch een beetje buikpijn en is er al die onrust?
Schoonmakend probeer ik een verdrietig gevoel weg te poetsen.
Het is vreemd om in twee landen te leven en nergens een eigen nest te hebben. Terug in Nederland ben ik in mijn hoofd bezig met weggaan, afbreken, ongebonden blijven om het afscheid niet nog moeilijker te maken. Bezig om weer een huis achter te laten waar Boline zijn leven vervolgens in kwijt kan. Dagelijks aan het werk in die gekke droomruimte die we via het internet hebben gemaakt. Mijn virtuele thuis ergens tussen Cambodja en Europa. Transnationaal bezig zijn heet dat. Het maakt me razend onrustig en gelukkig om mijn leven te hebben. Ik droomde van een doel, een werk, mijn krasje maken op de planeet. Het is zover. All boarding.Maar waar mag ik mijn hart&ziel in de tussentijd laten alstublieft? Is daar ook een incheckbalie voor?
Nouja, misschien heb ik het mezelf wel gemakkelijk gemaakt. Een brok van mijn hart in bezit van die mooie maar onbeschikbare man. En de rest? Ik denk maar zo: de rest van jullie dat bèn ik (ok, zeg op,wie geeft me die buikpijn?) Dat wilde ik maar even delen, terwijl ik hortend en stotend afscheid van Nederland neem. In hart&ziel zijn jullie allemaal blijkbaar grote en kleine onderdelen van mij, steeds bij me. Vandaar geen afscheidsfeestjes deze keer. Alleen naar schiphol. Dank voor alle goede herinneringen en gesprekken, voor iedere lach. Wat een transnationaal geluk heb ik. Dat is weer een stuk minder in te pakken!
Ik sta morgen echt in de rij. Op weg naar Cambodja om daar weer een beetje thuis te zijn: the sunny side of the street. Ook onderweg om straks naar een heel Nederlands leven terug te keren. Ik sta morgen weer echt voor die balie: “Goedemorgen mevrouw de stewardess. Ja. Hier is mijn paspoort. Ik ben geboekt op de vlucht naar heimwee. Mag ik een plaatsje bij het raam?” Als je morgen even naar de lucht kijkt rond een uur of 12, dan zwaai ik naar je.Dag Nederland.
-
01 Augustus 2010 - 10:00
Nathalie:
Mag ik please, please je morgen komen uitzwaaien en een ferme knuffel geven?
Maakt niet uit hoe laat je vertrekt;-)
-
01 Augustus 2010 - 19:23
Derk En Henny:
Lieve Gea wij wensen je een succesvolle tijd !!
Liefs van Derk en Henny. -
02 Augustus 2010 - 07:18
Hester:
Ok, ok lieve Gea, het is ontegenzeggelijk uit het oog voor drie maanden, maar nergens uit het hart!
x -
03 Augustus 2010 - 11:00
Marja:
He lieve schat, was ook te laat met bellen! Jammer maar hoop dat je een goede reis hebt gehad en inmiddels lekker bent aangekomen. Nu nog settlen. Succes daarmee en een dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
