Brood mee?

"We are honored to receive you here. Especially as we have been waiting for you for hours (and were becoming a little impatient). And once we know what you are doing and why it is you are visiting us, we will be happy to answer your questions. Also, we hope that you can share your information with us". Het hoofd van de eerste cooperatie die we zaterdag bezoeken is hoffelijk en duidelijk tegelijk (dat kom je niet vaak tegen), hij heeft geen idee wie we zijn of wat we komen doen, maar hij is vol hoop dat hij zijn vrije zaterdag niet voor niets hoeft op te geven. Na al dat wachten op deze academische gasten is hij in ieder geval maar meteen helder: jullie komen hier niet onze tijd verdoen, toch?

Met het hele LIQUID team zijn we in een busje onderweg van Nairobi naar Egerton Universiteit bij Nakuru in het midden van Kenya. Onderweg bezoeken we een aantal cooperaties en boeren waar met name Nyokabi onderzoek bij doet en mee samenwerkt. Erg leuk om nu ook echt de vergelijking met mijn Aziatische ervaringen te kunnen maken, en te zien waar mijn PhD collega's zoal mee te maken krijgen. Nouja... vooral dat het allemaal nooit volgens planning verloopt natuurlijk!

Ons keurige schema loopt al het eerste uur in de soep. Vertraging van de chauffeurs, omleidingen op de weg, het wordt haasten ineens. Dus: niks geen lunchpauzes meer later die dag. Ook veel minder tijd voor ronde-tafeldiscussie en dergelijke zoals we eerst gedacht hadden. Het is aankomen (als locatie is gevonden) handen schudden handen schudden, introducties en toelichtingen en dan snel de meegebrachte stroopwafels op tafel. Dank dank... vlug terug het busje in. Met een rammelende maag ook nog, want aan brood mee had niemand echt gedacht.

Toen we vlak voor de laatste boerderij dachten om te vallen kwam de prachtige Sarah op ons pad. Deze alleenstaande Keniaanse runt in haar eentje een rolmodel van een dairy farm op een uitgebreid stuk geerfde familiegrond. Met afentoe wat hulp experimenteert ze hier met een diversiteit aan voer, nieuwe manieren om het droge seizoen door te komen en allerlei heerlijke groenten en fruit voor eigen gebruik. We stonden versteld over wat een slimme, sterke en creatieve vrouw hier in haar eentje voor elkaar kan krijgen.

Nouja, eigenlijk stonden we vooral onder haar zwaar beladen pruimenboom onze buikjes vol te eten met de verse zoete vruchten. Geweldig. Lekker.
En een zeer geslaagde excursie uiteindelijk :-)