Hoera voor de Belastingdienst

Mocht iemand zich ooit afvragen waarom ik toch steeds weer (al is het met tegenzin) vertrek. Waarom ik (ziek of zwak of misselijk) echt mijn onderzoek wil gaan doen, dan is het mailtje dat ik vanmorgen kreeg misschien een beetje antwoord. Hier een copy/paste:

"Dear Dr. Gea

Thank you for your chance to let us join and learn how to researh
You are our teachear ,how to ask continuously and use simple question .
I would like to follow your research
Please introduce me , facebook or website

Thank you for good picture

Best reguard

Warangkana(Ann)"

Deze dame is de directeur van een afdeling van het Ministerie van Landbouw waar ik deze week te gast was. Een belangrijke dame.

Het was een week waarin ik veel heb geleerd, en me ook best in de watten gelegd voelde. Want de Nederlandse ambassade hier leende me een auto met chauffeur (zie foto) en organiseerde expertmeetings, bezoeken en interviews en introduceerde me bij allerlei belangrijke mensen. Ze vinden mijn onderzoek wel leuk geloof ik. En ik ben dankbaar voor iedere belastingcent die ik ooit heb betaald. Daar worden nuttige dingen van gedaan :-)

De energieke Sarawut was mijn ceremoniemeester, vertaler en allesweter in dit geheel (iedereen verdient er 1). Al is al vrij snel duidelijk dat hij het onderwerp van mijn studie maar onzin vindt. "Natuurlijk zijn alle vrouwen hier helemaal gelijk aan mannen!" Er zijn alleen allerlei beroepen die niet zo geschikt zijn voor de sensitieve vrouwelijke natuur, en daar moeten wij mannen haar voor behoeden". Regelmatig was het de vraag of hij de vraag zelf zou beantwoorden of haar toch maar zou vertalen voor de dame voor wie ik hem bedoeld had.

Mijn publiek was iedere keer weer verbaasd dat er een dame uit de witte mercedes stapte. Doctor zijn is blijkbaar ook een beroep voor mannen.

Donderdagavond keerde ik vol verhalen weer in de file terug naar Bangkok. Met verhalen en drie kilo bananen die ik onderweg nog van een vriendelijke boerenfamilie meekreeg tegen mijn tandpijn.

Nu dus hard aan het typen, en volgende week een tweede ronde zonder Sarawut. Ben benieuwd wat ik dan voor antwoorden krijg. Maar het vragen blijven stellen, zoals Ann al zei, dat is uiteindelijk voor iedereen het belangrijkst.

Take care jullie allemaal
liefs, G