Paedophiles?

Locatie: Nederlandse Ambassade, Bangkok
Maandagochtend 10 uur

"... so when you take a look at the paddy fields, you can see that this is not...", klinkt de stem van Sarawut op de achtergrond.

Ik ben in gesprek bij de detache van Economische Zaken om wat meer te vertellen over de melkindustrie in Thailand vanuit mijn perspectief. In het Nederlands. Heerlijk. Even precies zeggen wat ik bedoel en weten dat wat er begrepen wordt waarschijnlijk ook is wat ik bedoel te zeggen. Dat gedoe met taal en cultuur altijd. Communiceren is toch: zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten. Soms is het raak.

[Stiekem zijn we al een beetje afgedwaald naar die geweldige VPRO tv-serie van eind jaren 90, Zeeuws Meisje. Herinneren jullie je dat nog? Dat was echt brilliant: een Zeeuws meisje als superheldin die Nederland red van de brute slechterik Hurx (een augurkenmagnaat), terwijl we allemaal vaststaan in de eeuwige file. Als er gevaar dreigt dan gaan de blinkers van haar Kanten kapje trillen. Nog te zien op https://youtu.be/A9L_i6nSFJ8.]

"So these paddy-fields are very important to the Thai farmer..." zoemt Sarawut verder op de achtergrond. En ik grinnik. De hele vorige week vroeg ik me steeds weer af... Wat bedoelt hij nou toch terwijl hij over de 'paedophiles' praat? In zo'n auto gaat communicatie soms niet zo soepel. (Zeker niet als de tegenpartij die 'R' en die 'L' toch echt in de mix gooit, er af en toe eens eentje toevoegt of voor iets anders vervangt. Maar dat probleem speelt vooral met woorden als: 'reference' en ook 'really?' doet het lekkel)

Ik moest daar meteen aan denken toen de kwestie #metoo op mijn NPO uitzending gemist bij DWDD en Pauw voorbij kwam. Om mis te schieten in de communicatie hoef je echt niet naar het buitenland. Je echt inleven in hoe je bericht (met woorden, met je lichaamstaal) aankomt bij een ander van een ander geslacht, met een andere belevingswereld. Kan dat eigenlijk wel? Je zou eraan gaan twijfelen....

En dan heb je nog al die ongeschreven regels die in grote mate bepalen hoe we dat communiceren doen (hoe je bent opgevoed, waar, met welk geloof). Dat zijn de instituties die ik bestudeer. We maken ze zelf natuurlijk: de blauwdruk van onze samenleving ligt niet vast, maar wordt iedere dag een beetje door ons overgetrokken en bijgewerkt. Die zwarte pietendiscussie laat wel zien hoe 'onze' normen en waarden kunnen veranderen. Op losse schroeven kunnen komen te staan.

Meestal hebben we niet eens door waarom we denken wat we denken. Zo is bij mij het "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg" er keihard ingepompt. En voor een meisje is dat: denk nou vooral maar niet dat je al te hoog kan vliegen, je eigen gang kan gaan, zomaar eens niet kan trouwen of kinderen krijgen zonder dat daar vragen over worden gesteld. En voor je het weet wordt dat een regel waarmee je anderen ook beoordeelt. Nouja, dan wordt je meestal niet al te gelukkig in een ver buitenland. Daar doen ze me toch vreemd!

Tot je door hebt hoe je hoofd door bepaalde 'leefregels' is gekoloniseerd, kan je ze niet bijstellen. Dan blijf je vastzitten in je eigen hoofd. En dan blijf je steeds maar 'paedophiles' horen (een woord uit de media in jouw land) terwijl de spreker toch echt gewoon 'paddy-fields' bedoelde (tja.. over rijstvelden praten we niet zo vaak in NL).

En zo probeer ik dus een beetje naar het evenement van volgende week te kijken: met compassie. Het is bijna zover: vier dagen rouw rond de crematie van Koning Bhumibol. Heel Thailand ligt stil van 26-29 oktober. Het is de begrafenis van Eberhard x 100. Heel bijzonder om er bij te zijn. Denk ik. De ambassade waarschuwt de Nederlandser met klem om wat ruimte in hun hoofd te maken voor de Thaise gevoeiligheden in dit geval. Ik ben benieuwd hoe die ruimte er bij mij uitziet. Maar daarover volgende week meer.

ps. Als plaatjes wat voorbeelden van hoe melk hier anders 'gecommuniceerd' wordt. Het is een luxe-product met unieke gezondheidseffecten. Daarom vind je het in allerlei schoonheidsproducten (hilarisch: erg whitening natuurlijk, melk) en in 'gezonde' snoep.