Ons Barry

"Voor jonge Barry is Indonesia een heel exotisch land. Zijn stiefvader hield apen en twee krokodillen. Het eten van het land is vreemd en interessant. Maar in Indonesië is het niet allemaal mooi. Er is de ergste armoede ooit gezien door Baracks jonge ogen. Dat verontrust hem. En soms vindt Barack dat hij geen plaats heeft. Wie ben ik? vroeg hij zich af, omringd door zijn Indonesische klasgenoten. Hij ziet er anders uit. De taal is ook anders. Zijn geboorteplaats is duizenden kilometers verwijderd van Indonesië. Waar is de mijne? Dit zijn de vragen die Barack herhaaldelijk heeft gesteld tijdens deze ongelooflijke reis."

Jaja... hier is sprake van grote trots op 'ons Barry', want Barack Obama wordt hier in Jakarta echt als een ereburger gezien. En dat terwijl hij er maar 4 jaar leefde (van 1967-1971) en toen toch ook nog wel erg jong was (van 6 tot 10 jaar oud) . Zijn moeder's tweede huwelijk was met een Indonesische sociaal geograaf, en zo kwam hij in een zuidelijke wijk van Jakarta terecht: Menteng.

Ik suisde er van de week achterop een brommertje doorheen. Bepaald geen sloppenwijk hoor, vol met prachtige witte villa's in de Hollandse Art Deco stijl. Zeker een van de rijkste wijken van Jakarta. Toch vertellt het Indonesische verhaal natuurlijk graag dat Barry ook echt een belangrijk inzicht heeft gehad in Jakarta, iets wat zijn persoonlijkheid heeft bepaald. Zie het verhaal hierboven, vertaald uit een kinderboek over Obama (en de foto): Wie ben ik? Wat kan ik doen aan de armoede? Wat een goed mens was Barry al in zijn superjonge jaren.

Obama is daarzelf wat nuchterder over. Hij spreekt nog een beetje Bahasa Indonesia en heeft het land eerder dit jaar zelfs nog bezocht. "Ik mis vooral de Bakso (vleesballensoep) en de nasi goreng", zegt hij. Vind ik ook best belangrijk hoor, hij blijft gewoon een held :-)

Het zit er bijna op, dus ik heb eindelijk ook wat meer van de stad gezien niet van achterop een taxibrommer onderweg naar een afspraak.

Op zondagavond aanstaande vlieg ik weg om (hopelijk) om een uurtje of 6 op maandagochtend de 18e op Schiphol te landen (kan dat alweer?). Dan meteen nog een laatste weekje Wageningen en dan is het ineens al Kerst en Oud&Nieuw! Het wordt even wennen mensen. Durf er nog niet aan toe te geven maar ben ontzettend blij dat dit Indonesie-bezoek erop zit. Ik hoop dat ik veel van jullie snel zal zien om bij te praten.