Pays-BAH!

Ik wil niet generaliseren hoor, maar Frankrijk heeft echt andere standaarden op het gebied van vuilnis. Alleen al als je gewoon op straat loopt springt het verschil met Nederland, en Amsterdam al helemaal!, onmiddellijk in het oog. Vroeg in de morgen hoor ik de schoonmakers op straat. Iedere dag (horen jullie dat: IEDERE DAG!) wordt de overvolle glasbak geleegd (tja, wijnflessen). Iedere dag (zoals gezegd IE… …G!) wordt de straat met een hogedrukspuit helemaal schoongespoten (zie foto’s). Je kunt, wat zeg ik, je wil hier van de stoep eten. Vive la France!

Nouja, dat laatste lieg ik. Qua netheid en properheid zou niets je weerhouden. Maar. Er ligt dus ook niets eetbaars op straat. Waar ik in Amsterdam met grote regelmaat stukken brood (waren die voor vogels bedoeld?), boterkuipjes met inhoud (vonden we het niet meer lekker?) en hompen oude kaas (blijkbaar te oud voor onze verfijnde smaakpapillen?) zie rondzwerven, is hier niets van dit soort luxevuilnis te vinden. De vraag is: Hoe zit dat?

Voorzover ik dat ook maar een beetje kan beoordelen, lijkt het erop dat de Franse man en de Franse vrouw een hele andere verhouding tot het vullen van zijn/heur vuilniszak heeft. Het idee dat je een hele grote lelijke grijze zak met van alles vult en deze dan een week ofzo groeiend en gistend in je brandschone keuken laat staan zou hen, dat is mijn inschatting, met afschuw vervullen! En dat, na die hele tijd, die zware zwangere Nederlandse zak dan ook nog eens een hele nacht in de openbare ruimte wordt gezet, waar iedereen (hond, rat of zwerver) haar open kan maken en er met de inhoud vandoor kan gaan. Dat is toch niet hygiënisch? Pays-BAH! (Wij Amsterdammers gooien hem tegenwoordig in een ondergrondse container. Maar zelfs zo’n ondergrondse container is één grote mestvaalt van stinkende zakken die je in je buurt moet dulden. En die wordt ook maar één keer in de week geleegd.)

Al zo lang ik met enige regelmaat in de grote steden van Frankrijk verblijf vind ik het principe van het “dagelijks-hergebruikte-winkelvuilnistasje- dat-rondhangt- in-de-keuken” bijzonder charmant en elegant. Je wordt/werd tenslotte doodgegooid met zinloze witte tasjes in de aankoop van al je voedsel. Wat is er natuurlijker dan het recyclen van deze overbodige verpakking voor de snelle afvoer van de restanten van je dagelijkse consumptie? En dat kon. Rechtstreeks en doelmatig voegde je je dagelijkse restanten toe aan je vuilniszakje, om hem –gevuld en wel- meteen in je appartementgebouw te kunnen weggooien in een grote container die één of twee keer per dag door de conciërge wordt geleegd. Iedere dag een schoon huis. Een beetje de “cradle-to-cradle” gedachte in het gebruik van de dingen die je in huis haalt, en je huis weer uitgooit. Actief persoonlijk afvalbeleid: (“Je bent wat je weggooit..”?) Vive la France!

Maar Al Gore heeft roet in het eten gegooid. Zo simpel is het ondertussen niet meer. Er is een kink in de cyclus.

Die kink is eigenlijk een hele positieve. In de categorie “dagelijks leven” ben ik in Lyon blij verbaasd met de Franse seriositeit op het gebied van gescheiden afval en de duurzame samenleving. Het is geweldig om te zien hoeveel er in Lyon wordt gefietst. (Bijna) Gratis ter beschikking gesteld door de overheid (zie foto). Dat er openbare discussies zijn over het redden van de planeet en de meest milieubewuste manier van leven. Het probleem is dat je in winkels dus ook niet meer automatisch je quotum aan plastic tasjes krijgt. Hoe moet dat nu in mijn Lyonnese keuken? Verwarring (zie foto)

Bij aankomst vond ik in mijn appartement één dubbele prullenbak (een Franse prullenbak!) verstopt in het meest verre keukenkastje. De indeling van die prullenbak zou, logischerwijs, moeten corresponderen met de vier vuilniscontainers die onderin het trappenhuis staan. Ik probeer mee te denken. Blijkbaar word ik geacht hier mijn dagelijkse vuilnis in onder te brengen? Maar hoe? Wat zijn de regels van dit spel? Ik ben er nog niet uit.

Het lijkt erop dat er twee containers zijn voor organisch afval en twee voor de combinatie van plastic flessen (ze doen hier niet aan statiegeld), bedrukte verpakkingen (dat is toch papier?), blik en dergelijke. Maar op de laatste categorie containers staat dat dus het niet de bedoeling is dat ik hier plastic tasjes in doe (…) (Huh? Wel plastic flessen, geen plastic tassen?). (Zie foto)Het is me niet duidelijk wat ik waarin kwijt kan.

En hoe? Hoe doe ik dat dan eigenlijk met al mijn organisch afval? Moet ik met een emmertje naar beneden lopen? Volgens huisbaas Estelle is het, het handigst als ik dit maar in een plastic tasje gooi. Huh? Ik ben helemaal de weg kwijt. Doen we ook nog aan de aloude plastic tasjes? Ja dus. Ondanks die prachtige vuilnisbak in mijn huisje.
Als ik op een late avond een containerdeksel open doe liggen daar een heleboel welbekende witte hergebruikte winkelvuilnistasjes met een stevige knoop. Ze zijn er nog! Maar al lang niet meer goedkoop want noodzakelijk gekocht voor 10 eurocent in de plaatselijke supermarkt. Nouja, van dat geld wordt vast wel iets nuttigs voor het milieu gedaan toch?

Heel blij heb ik ook gewoon weer zo’n tasje aan de deurknop van mijn keukendeur hangen. Haha.. slim hoor, die duurzame samenleving, maar zo gemakkelijk verander je oude gewoonten dus niet. Vive la France!