8 maart: Internationale vrouwendag

Het is bijna 8 maart, Internationale vrouwendag. Om de dames in Nederland een hart onder de riem te steken, hier een klein bericht over de stand van (vrouwen) zaken vanuit mijn perspectief hier in Lyon.

Denken wij vaak dat we het zwaar hebben wat betreft gelijkheid, vrijheid en broederschap, hier in Frankrijk is het zeker niet eenvoudiger om als vrouw voor vol te worden aangezien. Hoewel… het hangt er alleen vanaf wat voor soort “vol” je voor ogen hebt: “Vol”wassen /“Vol”waardig of “Vol”uptueus/ “Vol”maakt vrouwelijk. De twee lijken helaas nog steeds wat moeilijk te combineren.

In de categorie “Man/Vrouw” hebben de Fransen voor mij altijd iets aandoenlijks. Het lijkt allemaal nog zo echt gescheiden tussen wat als uniek vrouwelijke en mannelijk wordt gezien. En dat moet het ook echt wel blijven is mijn gevoel. Op mijn sportschool wordt me dat het meest duidelijk. Bij een paar dagen in een gedeelde kleedkamer vanwege verbouwingen schreeuwden alle dames moord en brand (zie foto). En dat terwijl er gewoon afsluitbare omkleedhokjes zijn en iedereen met zijn badpak aan onder de douche gaat! Leek me wat overdreven. Maar het houdt het Franse vrouwenmysterie in ieder geval wel in stand.

Dat mysterie kan natuurlijk alleen bestaan als de man erin wil geloven.

Het Lyonnese gezegde gaat: “Pour que le vin fasse du bien aux femmes, il faut que ce soyent les hommes qui le boivent” . En dat vat een belangrijk element van de verhoudingen op gendergebied aardig samen. Als de wijn een goede invloed op de vrouw wil hebben, moet het de man zijn die hem drinkt. Dus. Laat ZIJ vooral geen alcohol tot zich nemen en als mooie etherisch wezen de attentie van de bezwijmelde man ondergaan.

ZIJ is feëriek en lijkt te leven van de lucht. ZIJ is dat speelse wezen dat haar handschoenen in haar wijnglas doet en verleidelijk op stukjes van haar diner knabbelt al flirtend met haar tafelgenoten. Deze kunnen hun ogen niet afhouden van HAAR bovenaardse schoonheid, hangen aan HAAR lippen en liggen aan HAAR poezelige voetjes. Het hoogste doel is een privé “rendez-vous” met HAAR, en dan…. (zie foto’s)

Denk aan Brigitte Bardot in de film “.. et Dieu crea la Femme” in combinatie met de actuele Chanel reclames met iemand als Vanessa Paradis, toch ook de krachtige maar hypervrouwelijke silhouetten van Coco Chanel en dan nog wat zuchtjes van al die hijgende “chansonnières” en de dromende Madame Bovary (nog bedankt Leo.. heel leerzaam in deze omgeving!). VoiLA, ZIJ is daar!

Maarja….niet iedereen is op deze manier door de Franse god geschapen. Niet alleen woont hier de grootste tweede generatiemigrantenkinderen van Europa (zie foto’s). Er is een ander gezegde hier in Lyon dat stelt: “La beauté se mange pas a la cuiller”. Inderdaad kan je schoonheid niet met een lepel eten. Helaas ook niet met mes en vork. Dit soort nimfenschoonheid eet namelijk, bij voorkeur, helemaal niet! Ze knabbelt wat om haar hyperdunne armen en benen te behouden (laten er vooral geen spieren zichtbaar zijn!). De melkwitte teint lijkt te worden bewaakt met wat badderen en de copieuze consumptie van crème.

Of dat lukt? In de hoofdstad van de gastronomie Lyon met zoveel heerlijke restaurants en een traditie van driegangen-lunches gevolgd door driegangen-diners?

Mijn sportschool is ideaal voor het observeren van mijn onderzoeksobjecten. Aan het aantal vrouwelijke leden te zien en zo te horen aan de gespreksonderwerpen willen de dames hier graag afvallen. Veel gedoe en uitleg door stoere sportinstructeurs. Vervolgens doen de dames niet aan zweten of al te serieuze inspanning, meer aan heel veel kletsen en kijken. Van dat afvallen door vetverbranding gaat dan dus niet veel komen. (En ik erger me suf aan al dit gemuts… maar dat is weer een ander verhaal).

Verder met de observatie. Kleine fotoreportage van de afslankbeloften die ik tegenkom op het korte traject van mijn appartement naar mijn sportschool. Langs de Cours Lafayette kom ik om de 50 meter wel een “Studio de Beauté” tegen met verschillende mogelijkheden voor “amincissement” (vermageren dus). Wat gebeurt er op deze plekken? Duidelijk is dat het afvallen niet van bewegen gaat komen (hoe knap en gespierd de mannelijke instructeur in kwestie ook is). Maar hoe dan wel? Vallen deze dames echt af door crèmes en schoonheidsbehandelingen? (nouja, in sommige gevallen van overmatige haargroei kan ik me hier wel iets bij voorstellen) Wordt hier op een speciale manier gemasseerd of gegeten? (beiden vrij populair). Of is dit de plek waar nog serieuzer wordt gekletst om uiteindelijk het gewenste resultaat te bereiken? (nouja, als je aan het praten bent dan eet je tenminste niet, dus dat kan ook effect hebben).

Mijn eindconclusie is dat het er misschien niet eens zoveel toe doet hoe je wat aan je uiterlijk doet, als je er maar aandacht aan besteed. Dat dat mag (in plaats van de populaire NLse “net-uit-mijn-bed”-look), een normaal onderdeel van de samenleving is en ook uitgebreid door andere vrouwen wordt gewaardeerd en door de heren verwacht, geeft misschien dat extra zetje? En uiteindelijk gaat het daar toch om: je uitstraling.

Verder kom ik niet met mijn analyse. Helaas, voor het volledig oplossen van het raadsel van de Franse vrouw moet je –denk ik- een Franse vrouw zijn. Ik ben kansloos.
Wat ik maar wilde zeggen: op Internationale vrouwendag blijkt weer eens dat het vrouwzijn niet zonder mannen kan en zeker geen universeel internationaal deelbaar gevoel is. Maar dat weerhoudt ons er natuurlijk niet van om het wel samen te vieren. Maak er op 8 maart een feestje van!

p.s.
Ik heb ondertussen zo mijn eigen mysterie. Waarom word ik hier alleen nageroepen door mannen van (minstens) over de vijfenzestig? Niet dat ik zoveel aandacht krijg hoor, daar zit ik ook niet op te wachten. Maar toch. Het is vreemd dat de opmerkingen die er zijn altijd door seniore heren worden gemaakt. Is dat een goed of een slecht teken?

Vanmorgen werd ik zomaar aangepraat door Roger (ver over de zestig en in een authentiek antiek knalgeel Adidas trainingspak). Ik geloof echt dat hij me mee uit lunchen heeft gevraagd en mijn antwoord als een “ja” heeft geïnterpreteerd. Genante situatie. In mijn ongeloof over zijn intenties en woordgebruik probeerde ik (veel te) beleefd te blijven. Hij was uiteindelijk erg met zichzelf ingenomen over de date.

Ik snap er niets van. Na die overenthousiaste oude Portugees die mijn trolley terugbracht (en het liefst zelf ook mee naar mijn huis was gegaan ) lijk ik een abonnement te hebben op jagende seniore medeburgers (echt senior minimaal 65+). Lijk ik op iemand ofzo? Is Viagra hier erg makkelijk verkrijgbaar? Zit er iets in de croissantjes? Ik hoop dat dit verhaal in ieder geval niet wordt vervolgd!