Kleine zus, de meest waardeloze werkster - 13 jan
Door: Gea Wijers
Blijf op de hoogte en volg Gea
14 Januari 2006 | Cambodja, Phnom-Penh
Ze is, zonder enige twijfel, de meest waardeloze werkster die ik ooit heb meegemaakt. En ja, er hebben er twee schuld hier. Ik ben, zonder enige twijfel, een slechte werkgeefster.
Kleine zus, want zo noem ik haar in het Khmer, lijkt geen ogen te hebben voor het huis. De twee dode kakkerlakken lagen weken in de logeerkamer voordat ze –op aanvraag- werden opgeruimd. En dat terwijl ze –denk ik te weten- toch regelmatig een tukje doet op het logeerbed met uitzicht op het kakkerlakkenkerhof. Een tukje om de tijd wat te doden als ik niet thuis ben. Want als ik thuis kom voor de lunch, verlangend om al mijn kleren uit te gooien, veel voedsel naar binnen te werken, verlangend naar wat onkhmerachtige prachtige muziek, als ik rond twaalven thuiskom dan is ze nog lang en breed met vanalles bezig. En blijk ik maar in de weg te lopen in het drukke gepoets en geslof.
Haar gedachtengang is een groot mysterie voor me. Tot vervelens toe heb ik me het hoofd erover gebroken.
Waarom krijg ik van kleine zus de ene dag wel een opgemaakt bed en de andere niet? Ziet ze niet dat het bad in de badkamer de ultieme poetsplek is? Wat is zo vreselijk moeilijk aan het verversen van vuilniszakken? Hoe vaak kun je vergeten de planten water te geven? (in dit land is dat zo ongeveer een doodvonnis met dagtekening) En toen kwam dus uiteindelijk het oordeel: kleine zus is echt de meest waardeloze werkster die ik ooit heb meegemaakt.
Bewijs 1
Het begon na de eerste week van ons samenzijn met de kringels op de vloer. Al leek het huis best schoon, toch bleef ik iedere keer maar dezelfde kringels zien, ze verdwenen niet. Nouja, voordat je iemand gaat beschuldigen leek het me goed eerst zelf maar eens uit te proberen hoe moeilijk het soppen van de vloer nou was. In het weekend de proef op de som genomen en met een sopje aan de slag geslagen. Juist ja. Met een sopje. Maakte kleine zus eigenlijk wel schoon met zeep? Niet dus. Deze vloer werd 3 x in de week kort gezwabberd met wat koud water. Dat ging niet opschieten in het stoffige Phnom Penh.
Bewijs 2
Het zeepprobleem bleek integraal. Toen eenmaal alle emmers en bakken in huis waren gehaald om de was te kunnen doen, bleek dat eigenlijk nauwelijks verschil te maken. Tot mijn verbazing roken mijn kleren na de was eigenlijk nauwelijks anders als ervoor. En tja, bleek al snel, geen zeep gebruikt! Eerst weer zelf de proef op de som genomen en ontdekt dat zeep alleen ook niet genoeg was om een aantrekkelijk schoon resultaat te krijgen met koud water en op de hand. Wasverzachter hielp al een beetje. Maar wat bacterie-vernietigende bleek dat gaf het ultieme resultaat! De heerlijk geur van schone handdoeken! Die ik dus zelf maar bleef wassen want het hele gedoe met zeep en spoelen en wasverzachter en bleekmiddel voor de lichte kleding dat vertrouwde ik kleine zus nauwelijks toe. Maarja, je betaalt geen werkster om vervolgens zelf je was te doen. Dus toch maar langzaam wat voorbeelden gegeven en een poging gewaagd. Al mijn onderbroeken zijn verkleurd en verschrompeld, mijn trainingsbroeken zien er totaal versleten uit, mijn handdoeken vertonen gaten. Maar schoon! Dat uiteindelijk wel.
Bewijs 3
Toen waren er de muggen. Ik heb een echt hartgrondige hekel aan muggen. In die lunchpauze wil ik lekker in mijn ondergoed rond kunnen dartelen zonder meteen onder de bulten te zitten. Ik weiger uitvoerige muggenbescherming te gebruiken in mijn eigen huis. Maarja, het is natuurlijk niet zomaar alleen mijn huis. Ik woon een beetje samen met kleine zus en kleine zus heeft muggenirritatiefactor 0. Dus als ik thuis kom staan de buitendeuren meestal lekker op een grote kier. Sta je daar met je spray en je goede gedrag. Dus weer eerder naar huis van werk om duidelijk te maken dat de deur beter dicht kan blijven omdat er anders zo veel muggen (en afentoe een muis) binnenkomen. Ik weet niet of de deuren nu echt dicht blijven, maar sindsdien worden er wel 2 bussen muggenspray per week verbruikt in mijn huishouden, en niet door mij.
Wederargument 1
Ik zal hier maar meteen bekennen dat ik een slechte werkgever ben. Allereerst weet ik niet eens hoe kleine zus eigenlijk heet! Praten was nooit haar grote kracht, op vragen volgt meestal geen antwoord, en dan durf je na verloop van tijd niet meer. Het probleem bleek in eerste instantie dat zij gewoon te jong en verlegen was en ik gewoon te weinig Khmer sprak om haar op de juiste manier te kunnen geruststellen en te trainen. En daarnaast was ik niet van plan was om dagen vrij te nemen van werk om mijn werkster op te voeden. En ik heb echt geprobeerd dingen uit te leggen en op te schrijven, maar ik ben geen thuisblijver. Los van het feit dat ik voorbeeldhuisvrouw zijn een rotklus vind. En het me eigenlijk ook niet zoveel kan schelen hoe ze het doet, als ik er maar geen last van heb en het schoon is als ik thuiskom. Sorry, ik ben een labbekakkerig verwend stuk ongeduld, ik weet het. Ik zou een Khmer man kunnen zijn.
Wederargument 2
Ieder weldenkend mens zou haar al lang hebben laten gaan. Maarja, ze is de dochter van de zus van mijn huisbaas, dus ontslaan kan ik haar niet zomaar. Ze heeft de sleutel en toegang tot alles wat ik heb. Ze kent al mijn buren en de hele familie van mijn huisbaas. Ze is onmisbaar in het soepel laten verlopen van het betalen van de rekeningen, reparaties en alle andere zaken die rond het huis moeten gebeuren. Dit huis is te groot om in mijn eentje bij te kunnen houden in dit klimaat. Zonder kleine zus heb ik een probleem.
En dan gebeurt er dus weinig. Met enorme weerzin ga ik vaak naar huis. Denkend daarnaast aan de niet functionerende toiletten en het lekkende dak waar weer niets aan gebeurd is. Zenuwachtig word ik ervan. En boos. En flink gefrustreerd. Al mompelend vertel ik mezelf regelmatig dat ik echt mijn goede geld niet hoef te geven aan een waardeloze werkster! Dat het gewoon niet kan dat ze allerlei dingen niet ziet en niet doet. En ik leg vaak genoeg toch allerlei zaken uit. En dan gaat het even goed. En dan gaat het weer als vanouds. Verdorie! Dat gaat toch gewoon niet zo. Met kleine zus heb ik dus ook een probleem.
Epiloog
Vorige week heb ik haar verteld dat onze wegen gaan scheiden. Ik zal eind januari verhuizen naar een kleiner appartement, op de tweede verdieping en met minder onderhoud en ongedierte en minder problemen in de natte infrastructuur.En een wasmachine! Dat wint het dan uiteindelijk van het ligbad.
Dus. Dat werd –dacht ik- een zware dobber. Maar kleine zus gaf geen reactie. Begrijpen we elkaar dus echt niet? Mijn probleem met (en zonder) kleine zus is binnenkort opgelost, maar blijft de vraag in hoeverre er nou vooruitgang is geboekt voor kleine zus. Ik buig mijn hoofd in onmacht.
Kleine zus, want zo noem ik haar in het Khmer, lijkt geen ogen te hebben voor het huis. De twee dode kakkerlakken lagen weken in de logeerkamer voordat ze –op aanvraag- werden opgeruimd. En dat terwijl ze –denk ik te weten- toch regelmatig een tukje doet op het logeerbed met uitzicht op het kakkerlakkenkerhof. Een tukje om de tijd wat te doden als ik niet thuis ben. Want als ik thuis kom voor de lunch, verlangend om al mijn kleren uit te gooien, veel voedsel naar binnen te werken, verlangend naar wat onkhmerachtige prachtige muziek, als ik rond twaalven thuiskom dan is ze nog lang en breed met vanalles bezig. En blijk ik maar in de weg te lopen in het drukke gepoets en geslof.
Haar gedachtengang is een groot mysterie voor me. Tot vervelens toe heb ik me het hoofd erover gebroken.
Waarom krijg ik van kleine zus de ene dag wel een opgemaakt bed en de andere niet? Ziet ze niet dat het bad in de badkamer de ultieme poetsplek is? Wat is zo vreselijk moeilijk aan het verversen van vuilniszakken? Hoe vaak kun je vergeten de planten water te geven? (in dit land is dat zo ongeveer een doodvonnis met dagtekening) En toen kwam dus uiteindelijk het oordeel: kleine zus is echt de meest waardeloze werkster die ik ooit heb meegemaakt.
Bewijs 1
Het begon na de eerste week van ons samenzijn met de kringels op de vloer. Al leek het huis best schoon, toch bleef ik iedere keer maar dezelfde kringels zien, ze verdwenen niet. Nouja, voordat je iemand gaat beschuldigen leek het me goed eerst zelf maar eens uit te proberen hoe moeilijk het soppen van de vloer nou was. In het weekend de proef op de som genomen en met een sopje aan de slag geslagen. Juist ja. Met een sopje. Maakte kleine zus eigenlijk wel schoon met zeep? Niet dus. Deze vloer werd 3 x in de week kort gezwabberd met wat koud water. Dat ging niet opschieten in het stoffige Phnom Penh.
Bewijs 2
Het zeepprobleem bleek integraal. Toen eenmaal alle emmers en bakken in huis waren gehaald om de was te kunnen doen, bleek dat eigenlijk nauwelijks verschil te maken. Tot mijn verbazing roken mijn kleren na de was eigenlijk nauwelijks anders als ervoor. En tja, bleek al snel, geen zeep gebruikt! Eerst weer zelf de proef op de som genomen en ontdekt dat zeep alleen ook niet genoeg was om een aantrekkelijk schoon resultaat te krijgen met koud water en op de hand. Wasverzachter hielp al een beetje. Maar wat bacterie-vernietigende bleek dat gaf het ultieme resultaat! De heerlijk geur van schone handdoeken! Die ik dus zelf maar bleef wassen want het hele gedoe met zeep en spoelen en wasverzachter en bleekmiddel voor de lichte kleding dat vertrouwde ik kleine zus nauwelijks toe. Maarja, je betaalt geen werkster om vervolgens zelf je was te doen. Dus toch maar langzaam wat voorbeelden gegeven en een poging gewaagd. Al mijn onderbroeken zijn verkleurd en verschrompeld, mijn trainingsbroeken zien er totaal versleten uit, mijn handdoeken vertonen gaten. Maar schoon! Dat uiteindelijk wel.
Bewijs 3
Toen waren er de muggen. Ik heb een echt hartgrondige hekel aan muggen. In die lunchpauze wil ik lekker in mijn ondergoed rond kunnen dartelen zonder meteen onder de bulten te zitten. Ik weiger uitvoerige muggenbescherming te gebruiken in mijn eigen huis. Maarja, het is natuurlijk niet zomaar alleen mijn huis. Ik woon een beetje samen met kleine zus en kleine zus heeft muggenirritatiefactor 0. Dus als ik thuis kom staan de buitendeuren meestal lekker op een grote kier. Sta je daar met je spray en je goede gedrag. Dus weer eerder naar huis van werk om duidelijk te maken dat de deur beter dicht kan blijven omdat er anders zo veel muggen (en afentoe een muis) binnenkomen. Ik weet niet of de deuren nu echt dicht blijven, maar sindsdien worden er wel 2 bussen muggenspray per week verbruikt in mijn huishouden, en niet door mij.
Wederargument 1
Ik zal hier maar meteen bekennen dat ik een slechte werkgever ben. Allereerst weet ik niet eens hoe kleine zus eigenlijk heet! Praten was nooit haar grote kracht, op vragen volgt meestal geen antwoord, en dan durf je na verloop van tijd niet meer. Het probleem bleek in eerste instantie dat zij gewoon te jong en verlegen was en ik gewoon te weinig Khmer sprak om haar op de juiste manier te kunnen geruststellen en te trainen. En daarnaast was ik niet van plan was om dagen vrij te nemen van werk om mijn werkster op te voeden. En ik heb echt geprobeerd dingen uit te leggen en op te schrijven, maar ik ben geen thuisblijver. Los van het feit dat ik voorbeeldhuisvrouw zijn een rotklus vind. En het me eigenlijk ook niet zoveel kan schelen hoe ze het doet, als ik er maar geen last van heb en het schoon is als ik thuiskom. Sorry, ik ben een labbekakkerig verwend stuk ongeduld, ik weet het. Ik zou een Khmer man kunnen zijn.
Wederargument 2
Ieder weldenkend mens zou haar al lang hebben laten gaan. Maarja, ze is de dochter van de zus van mijn huisbaas, dus ontslaan kan ik haar niet zomaar. Ze heeft de sleutel en toegang tot alles wat ik heb. Ze kent al mijn buren en de hele familie van mijn huisbaas. Ze is onmisbaar in het soepel laten verlopen van het betalen van de rekeningen, reparaties en alle andere zaken die rond het huis moeten gebeuren. Dit huis is te groot om in mijn eentje bij te kunnen houden in dit klimaat. Zonder kleine zus heb ik een probleem.
En dan gebeurt er dus weinig. Met enorme weerzin ga ik vaak naar huis. Denkend daarnaast aan de niet functionerende toiletten en het lekkende dak waar weer niets aan gebeurd is. Zenuwachtig word ik ervan. En boos. En flink gefrustreerd. Al mompelend vertel ik mezelf regelmatig dat ik echt mijn goede geld niet hoef te geven aan een waardeloze werkster! Dat het gewoon niet kan dat ze allerlei dingen niet ziet en niet doet. En ik leg vaak genoeg toch allerlei zaken uit. En dan gaat het even goed. En dan gaat het weer als vanouds. Verdorie! Dat gaat toch gewoon niet zo. Met kleine zus heb ik dus ook een probleem.
Epiloog
Vorige week heb ik haar verteld dat onze wegen gaan scheiden. Ik zal eind januari verhuizen naar een kleiner appartement, op de tweede verdieping en met minder onderhoud en ongedierte en minder problemen in de natte infrastructuur.En een wasmachine! Dat wint het dan uiteindelijk van het ligbad.
Dus. Dat werd –dacht ik- een zware dobber. Maar kleine zus gaf geen reactie. Begrijpen we elkaar dus echt niet? Mijn probleem met (en zonder) kleine zus is binnenkort opgelost, maar blijft de vraag in hoeverre er nou vooruitgang is geboekt voor kleine zus. Ik buig mijn hoofd in onmacht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
