23 augustus Meneer Hong gaat naar Thailand

De eerste week is meneer Hong de enige die me een beetje gezelschap houdt hier op het verlaten kantoor. Maar hij is niet bepaald de rust zelve. Een rechte man en een pure man en zeker een goed boeddhist. Maar zenuwachtig!

Op zondag zal hij vertrekken voor een studieverblijf in Thailand en dat is natuurlijk reuzespannend als je nog nooit gereisd hebt! Dus er is veel gestress over een paspoort en visum, ik moet helpen met het interpreteren van de nummers op het vliegticket en vooral vertellen over het vliegveld en hoe dat allemaal zal werken. En dat terwijl hij hier op dinsdag rustig zit te vertellen dat hij niet begrijpt dat niet al zijn landgenoten in het buitenland willen studeren! Als ik vraag of hij het niet moeilijk zal vinden om zijn vrouw en twee kinderen hier achter te laten kijkt hij me verbaasd aan. Zijn vrouw wil ook dat hij kennis verzamelt en heeft gezegd dat ze meer hebben aan kennis dan aan geld. Hij heeft een goede vrouw getroffen.

Hong wil volgend jaar studeren in Australië. En daar zal hij komen ook. Eerlijk gezegd krijg afentoe neigingen om het ticket alvast voor hem te kopen en dan rustig verder te kunnen schrijven *hahaha. Want iedere dag wordt voor mij gerepeteerd:
• Of ik denk dat zijn engels goed genoeg zal zijn om te worden geselecteerd ?
• Of ik denk dat hij slim genoeg is om te worden geselecteerd?
• Of ik denk dat het moeilijk zal zijn om te worden geselecteerd?
• Of hij wel waardig is om te worden geselecteerd?
• Dat hij uit zo’n arme familie komt dus vast niet zal worden geselecteerd...
• Dat hij maar een hele bescheiden man is en daarom niet kan worden geselecteerd..
• Dat hij maar hoopt dat hij toch wel zal worden geselecteerd.. en wat denk ik ervan?
Daarbij lijkt mijn aanwezigheid een beetje zijn garantie te zijn dat bovenstaande zaken allemaal wel goed zullen komen. Meerdere malen per dag wordt me verteld dat het zo fijn is dat ik er ben omdat iedereen op kantoor nu beter engels zal leren spreken. En dat lijkt eigenlijk de voornaamste reden dat ik hier steeds met een grote glimlach wordt begroet. Dat verandert vaak in een wat onbegrijpende blik als ik vertel dat in Nederland (protei Holong) geen Engels maar Nederlands wordt gesproken. En dat ik geen leraar ben maar een manager. Nouja, die moeilijke ogen staan al snel weer blij na vermelding van mijn pogingen om Khmer te leren. “Aaaahhh good Gina.. you teach english language and we learn you kmai language.” Iedereen weer blij.

Hong wordt een beetje zenuwachtig van de onzekerheid over de toekomst. Misschien is hij wel te oud om te leren met zijn 35 jaar? Hij meldt zich aan voor alle mogelijke studiebeurzen in engelssprekende landen en wil weg, weg,weg. En dat zijn heel wat studiebeurzen want alle landen in de omstreken willen Cambodja graag helpen. China, Japan, Vietnam, Frankrijk, Noorwegen, Amerika en noem er nog maar een paar, dagelijks staan er grote advertenties in de plaatselijke internationale krant (Cambodia Daily).

Maar allereerst gaat Hong dus nu naar Thailand, en dat is niet zo’n grote stap. Iedereen die bij de overheid werkt krijgt vroeg of laat de kans om in het buitenland te studeren. Dat is hetgene wat het werken voor die groezelige 30 dollar aantrekkelijk maakt. En als je dan een beetje kwaliteit hebt wordt je na je studieverblijven gevraagd als ‘counterpart” (= contactpersoon van de overheid) door een NGO. Dat betekent al snel dat je ineens 300 dollar per maand kan verdienen! Het merendeel van de medewerkers die hier eigenlijk op kantoor moeten zijn, zijn ondertussen counterpart. Van de 22 medewerkers op papier zien wij er maar 7-15 regelmatig verschijnen. Want als ze eenmaal counterpart zijn dan wordt er heel wat afgereisd en vergadert en geworkshopt in het veld, daar komen nog meer inkomsten vandaan. Het inkomen van het ministerie blijven ze natuurlijk wel trouw iedere maand incasseren, hoor! Alle beetjes helpen. Dit soort stille inkomsten heten hier ‘kleine corruptie’, datgene wat mensen nodig hebben om te kunnen leven. Mijn uitdaging is een manier te vinden om die 22 medewerkers toch aan dit kantoor te verbinden en hun kennis te laten delen. Of eigenlijk, om alleen al het geld te vinden waarmee we dat zouden kunnen gaan doen! Door de buitenlanders wordt betwijfeld of die kleine corruptie dan ook daadwerkelijk op zal houden, het is ook onderdeel van de cultuur om de overheid te slim af te zijn. In de volksverhalen wordt de slimme dief nooit bestraft en krijgt hij altijd het meisje!

Ook in de reis van Hong naar Thailand speelt een meisje een hoofdrol trouwens. Er werd woensdag heel wat afgefluisterd in onze kamer, dat ik wat khmer versta is niet voor iedereen fijn. Hong gaat samen met een vrouwelijke collega op pad die het liefje (=songsaa) blijkt te zijn van een (nu nog getrouwde) mannelijke collega. En deze wil toch wel even zeker weten dat Hong goed voor haar zal zorgen en geen misbruik van de situatie zal maken. Geen haar op Hongs’ hoofd dat hier ook maar aan zou kunnen denken!! Zelfs zijn haar is puur en recht in de leer! Ben benieuwd hoe deze romance zich verder ontwikkeld. Ik houd jullie op de hoogte!