Het echte werk is begonnen

Vandaag is mijn eerste “ echte” dag op werk, een echte klassieker! Ik zit hier dus nu helemaal in mijn eentje in een kantoor waar geen enkele computer (er waren er ook maar 2 voor 7 mensen) het meer doet. Het is maar goed dat ik zelf een laptopje heb meegenomen want anders zou mijn neus het zwaar te verduren krijgen! Ondertussen zijn al mijn collega´s op een (blijkbaar broodnodige) reis naar de provincie om allerlei belangrijk onderzoek te doen. Ze komen vrijdag pas weer terug.

Nouja, ik was gewaarschuwd! Om jullie een idee te geven van de manier van werken hier alvast een verslag van een workshop die we in juli hebben gehouden.

Een workshop in Cambodja

Het spannende aan een nieuwe baan is het ontdekken van een nieuwe manier van werken, en het ontdekken of dit nou echt beter werkt of niet! In mijn 2 eerste kennismakingsweken bij het Ministerie had ik het geluk meteen al volop te kunnen meestomen in de organisatie van een tweedaagse workshop in Battambang.

Als CPADO (Community Protected Areas Development Office) hebben we eigenlijk 2 hoofdtaken:
1. Het ondersteunen van de provinciale en lokale commissies in het co-management van beschermde gebieden
2. Het delen van kennis en kunde in de totstandkoming van wetgeving.

Om dat laatste te kunnen doen is gelukkig een fonds gevonden, anders zouden we het helemaal niet kunnen doen want geen geld. Met indirecte financiele ondersteuning van de Wereldbank organiseren we een traject van inspraak, workshops en bijeenkomsten op alle niveau´s om de Prakas (lokale naam voor wetgeving) en de Technical guidelines (dagelijkse aanpak) door te spreken en aan te vullen. De workshop in Battambang is de tweede in een serie van drie waarin de leiders van communities en provinciale commissies samen met mensen van het Ministerie en de NGO-s samen aan de slag gaan.

Heel simpel en duidelijk dus, er moet op deze workshop vooral veel praktisch gepraat worden in het belang van de bezoekers. In een goede discussie kunnen ze hun invloed op de wetgeving uitoefenen en wordt alle kennis en kunde uit het veld meegenomen.

Hoe gaat dat in z´n werk?

Het verloop van de voorbereidingen alleen was al geweldig om te zien.

Tot 5 dagen voor de start was er geen zekerheid over de locatie, catering en zelfs de stad was nog onder discussie.

Tot 4 dagen voor de start waren er geen uitnodigingen verzonden en was er geen programma (!!!!).

Tot 3 dagen voor de start was er geen formele instemming van de geldverstrekker.

Tot 2 dagen voor de start was er niet genoeg hotelruimte beschikbaar en keken we (al wel allemaal in Battambang!) naar een bouwvallige lege zaal.

Tot 1 dag voor de start was niet duidelijk welke officiele personen de officiele opening gingen verrichten.

Gedurende de hele workshop hebben de toiletten niet gewerkt. (aaaarggghhh)

Maar we kijken terug op een succesvolle en bijzonder vruchtbare workshop waar we veel complimenten voor hebben gekregen. Dat het allemaal soepel is verlopen is vooral te danken aan `mijn` CPADO medewerkers die met hulp van (zussen van) vriendinnen, verre tantes en lokale vrienden alle problemen hebben verholpen. En in de tussentijd nog kans hebben gezien om met z´n allen de lokale bezienswaardigheden te bezoeken. En dat alles zonder een letter planning op papier te zetten! Je kan je afvragen of daar uiteindelijk echt 7 mensen voor nodig waren. Ik kreeg het gevoel dat ook 1 of 2 handige mensen alle activiteiten hadden kunnen coordineren. Maarja… het was ook pas de tweede keer dat zo´n workshop werd georganiseerd. En de genodigden leken niet verbaasd over de late uitnodigingen en kwamen alsnog allemaal naar Battambang. Waarom dat zo kan, ligt misschien aan de manier waarop deze workshops zijn opgezet. Zowel de genodigden als de Cambodjaanse organiseerders ontvangen namelijk een aardig bedrag voor hun werk en deelname. Tja.. En dan wordt je vanzelf gemotiveerd.

Op dag 1 gaan we om 7.30 van start. Verschillende belangrijke mensen (die we tot het einde van de workshop niet terugzien) houden hun speech en worden hartelijk verwelkomd en bedankt. We spelen het volkslied en gaan gezellig met zijn allen op de foto (het bewijs van aanwezigheid is naar alle kanten geleverd). Vervolgens is het koffiepauze om 8.15. En dat gaat wat verder dan koffie, eigenlijk lijkt het meer op de ontbijttafel die we in het hotel hebben gemist. Dat scheelt weer in het budget voor eten, drinken, reis en overnachting dat iedere deelnemer en organisator krijgt! Vervolgens een aantal goede praktische presentaties en dan worden discussiegroepen gevormd om de Prakas door te praten. Als leerpunt van de vorige keer zijn deze groepen niet `gemixt` maar uniform samengesteld uit NGO, Ministerie, Community en provinciale mensen. In de eerste workshop hielden de Community-leiders namelijk vooral hun mond in het bijzijn van hun meerderen, en dat was niet de bedoeling! ´s middags nog een verslag van iedere groep van de bevindingen (na de uitgebreide theepauze) en dan om 1730 zijn we klaar.

Dag 2 ziet er eigenlijk hetzelfde uit. Rond de theepauze ´s middags wordt het druk want dan krijgt iedereen zijn `per diem` (reis en eetgeld) uitgereikt. Berekend naar rato van de afgelegde afstand. Mensen van het ministerie krijgen 20 dollar per dag en dan nog eens een verdubbeling voor de voorbereiding en verslaglegging. Als je maandelijks een salaris van 30 dollar verdient dan is deze bonus van 80 dollar voor een workshop erg de moeite waard! Vooral niet teveel uitgeven ter plekke en je gezin wordt er erg blij van. Op de officiele afsluiting zijn alle belangrijke mensen weer present en ook ik wordt expliciet en uitdrukkelijk als medewerker vanuit een NGO genoemd en bedankt voor mijn inzet. Mijn eerste kennismaking met mijn symbolische functie in het prestige van het bureau. Na het volkslied gaan we ons snel verkleden voor het afsluitende diner.

Dat had ik voor geen goud willen missen! Zelden heb ik zoveel mannen, zo doelgericht en zo snel dronken zien worden van een paar biertjes! Heel gezellig hoor. Alle directeuren komen alle tafels langs om te toasten op het succes van de workshop. Ze komen ineens heel informeel tegen je aankletsen en willen vooral dat je ook een biertje drinkt (alcohol drinken is `not done` voor vrouwen in Cambodja). Toewerkend naar het hoogtepunt van de Karaoke! Waar iedereen uiteindelijk gelukkig te dronken voor was. En wat ook ruimschoots is goedgemaakt met het melodieuze gesnurk dat die nacht uit alle hotelkamers klonk.

Het was een succesvolle workshop.
Er wordt mooi verslag gemaakt voor de Wereldbank.
CPADO heeft weer een mooi visitekaartje afgegeven.