18 november Cold Beers

Je mag kiezen.
Wil je eerst slecht nieuws, dan goed nieuws en dan een vraag? Begin dan gewoon bij de eerste alinea. Wil je eerst goed nieuws, geen slecht nieuws en overweeg je of je een vraag wel aan kan? Begin dan bij de tweede alinea. Ben je padvinder geweest en voel je de enorme behoefte om anderen te helpen? Begin dan bij de derde alinea. Voor alle andere voorkeuren in volgorde heb ik besloten me flexibel op te stellen. Begin maar ergens en als je er genoeg van hebt, kies dan snel voor een andere alinea. Vooruit met de geit!

Het slechte nieuws
Na lang nadenken heb ik besloten dat ik geen plannen maak om naar Nederland te komen voor een tussentijdse vakantie. Er waren geen vastomlijnde afspraken gemaakt, wel het idee dat het leuk zou zijn om in april of mei van 2006 alle gezichten die ik mis weer eens te zoenen. Uit de ervaring van anderen blijkt dat zo’n bezoek erg stressvol kan zijn als je maar 14 maanden weg bent. Want: 1. je tijd thuis ben je voortdurend aan het haasten om iedereen te zien 2. je hebt geen eigen stek en voelt je dus nogal ontheemd 3. je gebruikt al je vakantiedagen zodat wat breder rondreizen in zuidoost azie bijna niet meer lukt. En los van al deze argumenten denk ik dat ik het gewoon heel moeilijk vind om weer door het hele “wat -fijn -je -te -zien, nu -neem -ik -meteen -weer -afscheid –voor -6 -maanden”- proces te gaan. Te veel mensen in te weinig tijd willen zien leidt alleen maar tot frustratie. Op 15 augustus zit mijn placement bij het Ministerie er officieel op, en dan kom ik graag echt naar huis. Reisplannen naar Thailand, Maleisie en de Phillipijnen, naar Lao, Vietnam en Hong Kong zijn in de maak. Sinds kort is hier een lokale easyjet die voor een paar dollar vanuit Phnom Penh naar Kuala Lumpur en verder vliegt, heel erg de moeite waard. Het liefst zou ik samen reizen... dus als dit aantrekkelijk klinkt voor deze of gene...?

Het goede nieuws
We zijn niet gezonken, het regende niet, er was maar 1 corrupte agent die met $10 al tevreden was, en we hebben ons oude record met een hele minuut verbeterd. De boat race was geweldig!!! Om 9 uur wandelden we met het hele team in onze verplicht uniforme tshirts en hoofdbedekking van het VSO kantoor naar de landing site van onze boot aan de rivier. Dat was nogal een gezicht omdat ik mijn ideale t shirts had gemaakt. Erop staat in het Khmer:”sorry, ik heb geen motodop nodig“(voorkant) “... ik peddel een dragonboat!” (achterkant incl. Vso logo). Bedacht op een wandeling door de stad tijdens het aansterken van de buikinfectie, terwijl ik helemaal gek werd van het geroep om mijn aandacht of ik een motodop nodig had. Alle motodop chauffeurs onderweg tussen VSO en de kade moesten erg hard lachen. Het t shirt is nu al een “collectors item”. Aangekomen hadden we (tja, dat dachten we) even tijd voordat we de boot in moesten. Iedereen verspreide zich om zoete drankjes te drinken en vette happen naar binnen te werken, tot er vanaf de rivier een heel hard : “GINA!!!!” klonk. VSO medewerker Pisith, die me ontzettend ondersteund heeft in de organisatie, ontdekte dat we echt als de wiedeweerga naar de start moesten peddelen als we uberhaupt nog zouden wilen starten.Paniek! Iedereen direct in de reddingsvesten (wij waren het enige team met) en gaan met die long boat. Dat was nog geen feestje. Tegen de stroom in de Mekong op peddelen terwijl zo’n 20.000 andere deelnemers in hun boten dat ook doen. En zij het ook erg leuk en grappig vinden om vooral over je heen te varen. Voortdurend. We zagen eerder op de dag een boot met peddelaars die crash helmets op hadden. Daar moesten we toen nog hard om lachen. Toen niet meer.
Het startgebied was chaos. Wel tien keer gedacht dat onze boot om zou gaan of dat ik het zou begeven in de massa gillende mannen om ons heen. Dat was het moment dat ik dacht: “WAAROM WILDE IK DIT?”. Later bleken velen die gedachte met me te delen. Maar die was ook snel weer vergeten toen we eindelijk, eindelijk na een half uur, mochten peddelen met de stroom mee en voor het echie en voor de wedstrijd op weg naar de tribune met de koning. HET GING ZO GOED! We werden tweede van de drie (en niet ingehaald door de twee volgende starts zoals het vorige jaar). En zijn door heel Cambodja op tv geweest met de stichtelijke woorden van de verslaggever dat deze gekke Barang boot misschien niet zo’n mooie peddelstijl heeft (hadden we er uberhaupt één?) maar dat het geweldig is dat ze het lef hebben om mee te doen. En toen was de koning er niet! Die lag nog in zijn bedje en bereide zich voor op de volgende twee dagen van rondzitten en zwaaien in zijn overdekte tribune (... de luilak) Grote teleurstelling tijdens het terugpeddelen naar onze landingsite. Tegen de stroom in. Uiteindelijk losgebarsten in het ritmisch declameren van “cold beers” (die lagen op ons te wachten) om de moed erin te houden, dit tot groot vermaak van de meute op de kade. Voor mij uiteindelijk –nog steeds- geen bier. Maar een opluchting en trots en blijdschap dat iedereen zo’n supertijd heeft gehad en dat het allemaal gelukt is. En die vier ijskoude Margarita’s heb ik me s’avonds zeker wel laten smaken!

Het verzoek
Het is zo fijn als mensen me vertellen dat ze trots op me zijn, maar ook een beetje een verlegen gevoel. Ik geloof niet zozeer in die woorden, maar wel in daden. Wat ik doe is niet zo bijzonder, dat kunnen jullie ook. En als jullie die trots menen dan is dit de kans om dat te laten zien!

Het is die tijd van het jaar dat iedereen zijn warme weldoenende hart wat sneller voelt kloppen. Bedrijven, scholen en gewone mensen zoeken een goed doel voor de feestdagen. In alle goede doelen die Cambodja heeft, is er eentje die heel erg dicht bij mijn hart ligt. Dat is de Cambodian National Volleyballeague Disabled Organization (CNVLD). Deze lokale NGO gelooft dat het stimuleren van sport voor gehandicapten in een ontwikkelingsland kan bouwen aan de gezondheid, het zelfvertrouwen en de mentaliteit van mensen. Ze investeren in de ontwikkeling van sportfaciliteiten, sportclubs voor de vele landmijn slachtoffers en gehandicapten in de provincie en organiseren een grote internationale volleybalcompetitie waarvan de cambodjaanse deelnemers voor 70% bestaan uit landmijnslachtoffers. Ondersteun deze organisatie! Internationaal overmaken is een beetje moeilijk dus stort een bijdrage op mijn bankrekening (374891028 Rabo Amsterdam) onder vermelding van CNVLD, en ik zorg dat het goed terecht komt. Voor meer informatie kijk ook op www.standupcambodia.org