een boom
Door: Gea Wijers
Blijf op de hoogte en volg Gea
19 Maart 2011 | Verenigde Staten, Long Beach
Wat moet ik jullie nou deze week berichten?
Vandaag regent het. Iedereen blij.
Daarmee spoelen ook de radio-actieve residuen weg die wij hier in Californië hebben meegekregen vanaf de andere kant van de oceaan.
Vorige week.
Ineens kom ik op de vroege morgen op de sportschool en springen er verschrikkelijke beelden van de TV. Een aardbeving in Japan.
Ontelbare doden en de ramp is nog niet te overzien.
Zelfs een vloedgolf die wordt verwacht aan de westkust van de Verenigde Staten.
Ik ben met stomheid geslagen en wacht af wat er op het strand (op 500 meter van mijn huis) gaat gebeuren. In de stad houdt iedereen zijn adem in en kijkt gelaten naar de actuele beelden.
Ik heb geen TV en luister naar Nederlandse radio op mijn computer. Jullie zijn ons een hele werkdag voor en er wordt al gepraat over de mogelijke gevolgen voor een kernreactor en de staat van de wereldeconomie.
Ik ben nog bezig met het verwerken van een uitblijvende tsunami. Merk dat ik de volgende dag op het strand nog de neiging heb in de verte over het water te turen. Alsof je de andere kust zou zien.
Het gaat maar door. Zoveel ravage dringt maar langzaam langzaam tot je door.
Dagen later.
Kort CNN bericht in mijn mailbox: “2000 people found dead on a Japanese beach”
2000
Mensen
Dood
Gevonden
Op een Japans strand.
En toen kwam ik dit gedicht weer tegen.
Toen ik het voor het eerst las dacht ik:
“Mooi.. maar zo triest? Waarom zou ik de dood nou willen gedenken ?”
Nu dus.
En dat is het hem juist.
Voor mij gaat dit bericht eigenlijk over het leven.
Nieuw leven dat zich ondanks alles blijft wortelen(zet hem op deze week Marja!!!!)_
Dus dit is mijn (hoopvolle) bericht deze week.
Place
On the last day of the world
I would want to plant a tree
What for
Not for the fruit
The tree that bears the fruit
Is not the one that was planted
I want the tree that stands
In the earth for the first time
With the sun already
Going down
And the water
Touching its roots
In the earth full of the dead
And the clouds passing
One by one
Over its leaves
(W.S. Merwin)
Vandaag regent het. Iedereen blij.
Daarmee spoelen ook de radio-actieve residuen weg die wij hier in Californië hebben meegekregen vanaf de andere kant van de oceaan.
Vorige week.
Ineens kom ik op de vroege morgen op de sportschool en springen er verschrikkelijke beelden van de TV. Een aardbeving in Japan.
Ontelbare doden en de ramp is nog niet te overzien.
Zelfs een vloedgolf die wordt verwacht aan de westkust van de Verenigde Staten.
Ik ben met stomheid geslagen en wacht af wat er op het strand (op 500 meter van mijn huis) gaat gebeuren. In de stad houdt iedereen zijn adem in en kijkt gelaten naar de actuele beelden.
Ik heb geen TV en luister naar Nederlandse radio op mijn computer. Jullie zijn ons een hele werkdag voor en er wordt al gepraat over de mogelijke gevolgen voor een kernreactor en de staat van de wereldeconomie.
Ik ben nog bezig met het verwerken van een uitblijvende tsunami. Merk dat ik de volgende dag op het strand nog de neiging heb in de verte over het water te turen. Alsof je de andere kust zou zien.
Het gaat maar door. Zoveel ravage dringt maar langzaam langzaam tot je door.
Dagen later.
Kort CNN bericht in mijn mailbox: “2000 people found dead on a Japanese beach”
2000
Mensen
Dood
Gevonden
Op een Japans strand.
En toen kwam ik dit gedicht weer tegen.
Toen ik het voor het eerst las dacht ik:
“Mooi.. maar zo triest? Waarom zou ik de dood nou willen gedenken ?”
Nu dus.
En dat is het hem juist.
Voor mij gaat dit bericht eigenlijk over het leven.
Nieuw leven dat zich ondanks alles blijft wortelen(zet hem op deze week Marja!!!!)_
Dus dit is mijn (hoopvolle) bericht deze week.
Place
On the last day of the world
I would want to plant a tree
What for
Not for the fruit
The tree that bears the fruit
Is not the one that was planted
I want the tree that stands
In the earth for the first time
With the sun already
Going down
And the water
Touching its roots
In the earth full of the dead
And the clouds passing
One by one
Over its leaves
(W.S. Merwin)
-
20 Maart 2011 - 03:56
Marja :
dikke kraamtranen lieverd. dankjewel voor je mooie schrijven en het gedicht. Anneli betekent Genade, dat dat er maar veel mag zijn de komende periode in de wereld. ook in libie waar ik net las dat de internationale gemeenschap ook een duit in het zakje doet. ja 2000 mensen op een strand. en zoveel meer op onbekende plekken, ........
ga voeden, de wekker gaat
OP HET LEVEN
kus marja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
