Norit, spasflor, immodium en acticarbine
Door: Gea Wijers
Blijf op de hoogte en volg Gea
23 September 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Het moet rond een uur of 1 in de morgen zijn geweest dat ik het echt niet meer uithield.
In het donker van mijn slaapkamer en onder de dunne dekens op die tweepersoonsmatras voelde ik het kippenvel over mijn hele lijf. Toen begon het trillen.
Ik had het ijskoud, maar voelde met die koude vingers dat mijn lijf gloeiend heet was.
Opgestaan en allerlei kleren aangedaan. Dikke sokken. Nog een deken gepakt. Het is hier rond de 25 graden 's nachts. Er was hier duidelijk iets niet goed.
Daarna volgden een aantal tochten naar de WC waar een waterval zich uit mijn darmen perste. De krampen bleven gewoon doorgaan.Ok, voedselvergiftiging of een bacteriële infectie dus. Maar erg acuut.
Ik kroop weer in een balletje onder de dekens. Bedacht me of ik toch maar op mijn fiets naar de SOS kliniek zou gaan om een dokter te zien. Maar mijn lijf was gewoon te moe en ik wilde me zo min mogelijk bewegen.
Hoe belabberd kan je je voelen helemaal alleen terwijl je lijf heel hard aan het rebelleren is? Iedere vezel van iedere spier deed zeer.
Toen ik vanmorgen rond een uur of vier in slaap gevallen moet zijn, dacht ik in ieder geval al niet meer dat ik dood ging.
Maar soms zou je alles hebben gegeven voor een stem daar bij je in de nacht. Iemand die je vertelt dat het allemaal goed komt. Iemand die er echt is en niet dat warme geruststellende lijf dat je er zelf maar bij fantaseert om je niet zo slecht te voelen.
Vandaag gaat het al beter.
Gelukkig zijn er nu een aantal feestdagen om een beetje bij te kunnen komen. Dit feest in mijn darmen zal wel minimaal een dag of drie, vier duren.
En dat terwijl ik jullie eigenlijk een blij bericht wilde schrijven over de inspirerende week die ik gehad heb. Met prachtige mensen en een eervolle opdracht om iemands memoires te redigeren.
Nu niet. Ik kan vandaag niet al te lang achter deze laptop zitten. Ondanks de handvol medicijnen assorti ben ik bepaald niet fit. Volgende week dus meer.
Voor jullie vermaak (en om dat medeleven een beetje op te wekken), mogen jullie met me mee naar mijn supermarkt! Bij de Lucky (zeg maar de plaatselijk AH,al is daar hier dan ook maar 1 vestiging van) verkopen ze een aantal dingen die je bij ons zeker niet in de rekken zal vinden. Misschien had ik er een prijsvraag van moeten maken!
Waarschuwing: dit is niet voor vegetariërs en mensen met een zwakke maag.
Alhoewel, ik voor mij vind dit van meer respect voor dieren getuigen dan het verschepen van alles wat niet een kipfilet is naar Afrika, zoals we dat in NL doen.
In het donker van mijn slaapkamer en onder de dunne dekens op die tweepersoonsmatras voelde ik het kippenvel over mijn hele lijf. Toen begon het trillen.
Ik had het ijskoud, maar voelde met die koude vingers dat mijn lijf gloeiend heet was.
Opgestaan en allerlei kleren aangedaan. Dikke sokken. Nog een deken gepakt. Het is hier rond de 25 graden 's nachts. Er was hier duidelijk iets niet goed.
Daarna volgden een aantal tochten naar de WC waar een waterval zich uit mijn darmen perste. De krampen bleven gewoon doorgaan.Ok, voedselvergiftiging of een bacteriële infectie dus. Maar erg acuut.
Ik kroop weer in een balletje onder de dekens. Bedacht me of ik toch maar op mijn fiets naar de SOS kliniek zou gaan om een dokter te zien. Maar mijn lijf was gewoon te moe en ik wilde me zo min mogelijk bewegen.
Hoe belabberd kan je je voelen helemaal alleen terwijl je lijf heel hard aan het rebelleren is? Iedere vezel van iedere spier deed zeer.
Toen ik vanmorgen rond een uur of vier in slaap gevallen moet zijn, dacht ik in ieder geval al niet meer dat ik dood ging.
Maar soms zou je alles hebben gegeven voor een stem daar bij je in de nacht. Iemand die je vertelt dat het allemaal goed komt. Iemand die er echt is en niet dat warme geruststellende lijf dat je er zelf maar bij fantaseert om je niet zo slecht te voelen.
Vandaag gaat het al beter.
Gelukkig zijn er nu een aantal feestdagen om een beetje bij te kunnen komen. Dit feest in mijn darmen zal wel minimaal een dag of drie, vier duren.
En dat terwijl ik jullie eigenlijk een blij bericht wilde schrijven over de inspirerende week die ik gehad heb. Met prachtige mensen en een eervolle opdracht om iemands memoires te redigeren.
Nu niet. Ik kan vandaag niet al te lang achter deze laptop zitten. Ondanks de handvol medicijnen assorti ben ik bepaald niet fit. Volgende week dus meer.
Voor jullie vermaak (en om dat medeleven een beetje op te wekken), mogen jullie met me mee naar mijn supermarkt! Bij de Lucky (zeg maar de plaatselijk AH,al is daar hier dan ook maar 1 vestiging van) verkopen ze een aantal dingen die je bij ons zeker niet in de rekken zal vinden. Misschien had ik er een prijsvraag van moeten maken!
Waarschuwing: dit is niet voor vegetariërs en mensen met een zwakke maag.
Alhoewel, ik voor mij vind dit van meer respect voor dieren getuigen dan het verschepen van alles wat niet een kipfilet is naar Afrika, zoals we dat in NL doen.
-
23 September 2011 - 16:32
Ella:
Snap nu waardoor je ziek bent, zou ter plekke vegetarier worden. Wordt maar snel weer beter en niet meer van dat enge vlees eten hoor!
Liefs, Ella -
24 September 2011 - 13:56
Michelle:
Hoi lieve Gea
Ik hoop dat je inmiddels weer wat minder ziek, zwak en misselijk bent... ik ken het verschijnsel uit Nepal. Veel water drinken, rustig aan doen, lief voor jezelf zijn in lijf en geest. Sterkte en liefs, Michelle -
25 September 2011 - 08:18
Hester:
Ach, lieverd toch!
Ik vond het al zo stil de afgelopen week. Ik weet maar al te goed hoe ellendig zo'n voedselvergiftiging in den tropische vreemde is. Rrrrrrrrrr. Gelukkig begreep ik dat het nu alweer iets beter gaat en ik hoop dat je er snel weer helemaal bovenop bent! En in de tussentijd: take it easy...
Grote heilzame zoen!
Hester -
27 September 2011 - 15:46
Marja:
He lieverd, wat ontzettend zielig! Heb echt met je te doen. Zo lullig om midden in de nacht hondsberoerd rond te kruipen in een 'vreemd' land. En ja, dan is er nog het tijdsverschil. Hoorde je bericht op mijn voicemail. Jammer dat ik je gemist heb. Dan maar vanuit hier een hele dikke 'ik-leeef-met-je-mee-in-gedachten-voel-je-maar-snel-beter' knuffel.
En och, ik vind de plaatjes bij dit verhaal heel informatief en niet angstaanjagend. Best wel luxe ook die Lucky!
kusss mar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
