Origami

Het leek zo oerend simpel.
De gedachte was snel en het idee leek doeltreffend.

“Hé, waarom laat ik de vertaling van mijn boek niet gewoon in Phnom Penh drukken? Dat scheelt een heleboel gesleep” / “Goh..ja, dat is ook wel zo handig als een boekwinkel dan nog meer exemplaren wi l hebben en ik ben er niet meer. Kan dat zich gewoon allemaal vanzelf regelen”

En al snel zijn een paar in Nederland gedrukte versies in mijn tas verdwenen en besloot ik er ter plekke dan maar werk van te gaan maken.

ZUCHT.

Het begon met een regenachtige zomer in Amsterdam en die eeuwige rugpijnen.

Als een soort bezigheidstherapie besloot ik de tijd dan maar nuttige te besteden door, in vele verschillende yogahoudingen op mijn bank, dan eindelijk maar eens aan de Engelse vertalingen van mijn “Zwemmen in een nieuw aquarium” te beginnen. Als dat er ooit van moest komen, dan was het wel handig als ik het tijdens dit voorlopig laatste bezoek aan Phnom Penh mee kon nemen.

Zo gezegd, zo gedaan.

De zomer bleef heeeeeel erg nat (en stormachtig en akelig).
Mijn rug bleef heel erg gammel (en de pijn ging naar mijn hamstrings en ik kan nog steeds niet hardlopen).
Lieve vrienden ontworpen een PRACHTIGE nieuwe omslag (waarvoor eeuwig dank).

De spaarcenten gingen naar een leuke Engelse redacteur (die, grappig genoeg, ook ontwikkelingswerk had gedaan).

En in augustus konden er een aantal exemplaren in druk op de ‘print-on-demand’ machine. Snel klaar. Die gingen op 1 september mee het vliegtuig in.

Toen. Gekkenhuis.

“Well, you know. I really like the look of your book and I think we can promote it for you in the next few years in our shops in Laos, Vietnam and Cambodia. For you I am prepared to make a deal that we keep it in stock ourselves and then we agree on a split of the profits”

Zegt William, de General Manager van de grootste (nouja.. enige echte) boekwinkel in Phnom Penh. De blosjes op mijn gezicht zijn bij uitzondering eens niet van de hitte. Hij zegt namelijk nog veel meer. Promotietour. Signeersessies. Interviews. (Ik?)

“The only thing you will have to do is to get it printed at a good printing house and then we can make a planning on the next steps. As you have a good story and don’t look too bad, it should be quite possible to get some good promotion in the local media” (eeeh… bedankt?)

Toen ik die vrijdagmiddag door de tropische hoosbui terugfietste naar huis moest ik denken aan alle regenstormen die de geschiedenis van dit boek hebben bepaald. En heel hard lachen.

“So you are ok with the layout on the inside?”
- “Yes, but as this book has been printed before and nothing has changed, I did not really need this proof to check it”
“And you are sure you do not like the way our printer has adjusted the photo on the cover?”
- “Yes, I really want that changed back to the original. As I said, I do not want any changes to the coverdesign I have sent to you. I want the book just the way it was printed before”
“Are you excited about finally having this book next week, when we deliver your 500 copies?”
- “Well, of course, but as it has been printed before, the book should be quite the same”
“What did you say? Has this book been printed before? Can we have a copy to use as an example?
- “…..” (aaaarrrrrggghhh…. ZUCHT. Dat had ik haar dus al drie dagen geleden gegeven)

Op zich sta ik dus helemaal achter mijn keuze voor deze Japanse drukkerij .
Eigenlijk is het namelijk een NGO die trainingen geeft aan Cambodjaanse jongeren om hen de schone kunst van het boekdrukken bij te brengen. Het is dan wel wat duurder dan het prijsplaatje dat die snelle Chinese zakenman me in het centrum van de stad voorrekende maar een goede nachtrust is ook wat waard.

De Japanse dame die hier general manager is maakt alleen jammer genoeg origami van mijn geduld. Het lijkt wel alsof ze haar best doet me zo lang mogelijk in hun kantoor te houden en de dingen vooral zo moeilijk mogelijk wil maken. Iedere keer als ik haar aankijk blijft mijn blik hangen op de stickers die ze op haar niet bestaande oogleden heeft geplakt om haar een ‘westerse’ uitstraling te geven. Dat lijkt dan ook meteen de enige dagelijkse actie van haar kant die iets van samenvatting en toenemende helderheid in zich heeft.

Waar ik de dingen toch echt heel erg simpel aan haar voorschotel en met kant-en-klare printbestanden kom zonder decadente voorwaarden ,wil zij het bestaande ontwerp dan toch nog graag nog eens wijzigen en blijft maar met allerlei onmogelijke opties komen. Waarop ik dus steeds weer nee zeg en herhaal dat ik het boek precies zo wil hebben als het eerder is gedrukt.

En nog eens.
En nog eens.
(en nog eens, en nog eens…..)

Uiteindelijk lijkt er dan toch iets te zijn doorgedrongen van mijn bericht en moet er nu een slag worden geslagen om al die exemplaren dan ook echt volgende week te kunnen leveren.

Of wordt het tijd om de titel te veranderen in “Verdrinken in een nieuwe aquarium”?
…
(2 weken later)
Terwijl ik naar huis fiets bedenk ik me dat het vandaag wel eens de dag kan zijn dat ik dan echt van geluk onder een auto terecht kom. De grijns op mijn gezicht is zo breed dat er een hele zwerm muggen in één keer in kwijt kan. Ze doen hun best maar.

“So… have many people been interested in this book?”
Ik probeer het heel neutraal en ongeïnteresseerd te vragen aan de kassadames bij de grootste Monumentboekwinkel in het centrum. Sinds zaterdag sta ik daar in de etalage in een speciale promostand. Omdat ik het hele weekend weg ben geweest en de komende dagen volop in een workshop van mijn onderzoeksgroep hoor te zitten, heb ik deze maandag extra een omweg gefietst om dit fenomeen in het echt te zien.

“You know, we could already have you advertized in all the stores by this weekend”, zei William toen ik afgelopen donderdag het contract met hem tekende. “We will promote you in our airport store and in Siem Reap, but also in the other countries and in affiliated bookstores. And – by the way- I read your book last weekend and really enjoyed it! Well done.”

Stiekem is het die laatste opmerking waar ik echt warm van wordt. Net als van oud-collega Kate die bekende zich suf te hebben gelachen om beschrijving van mijn Meneer Hong, die zij ook kent. Daar gaat het me om. Dat mensen het boek een beetje snappen. Maarja, dan moeten ze het dus eerst kopen. Het voelt allemaal zo reusachtig kwetsbaar en naakt.

“So far you have sold 50 copies in this store” zeggen de kassadames na heel wat gepuzzel. WAT! Als ik in twee dagen alleen in deze winkel al 50 exemplaren heb verkocht dan…. (word ik nu even heel erg duizelig…)

En toen stapte ik dus op de fiets naar huis en werd mijn grijns al wijder en wijder. De echte promotie moet nog beginnen. Toch maar goed dat ik me in heb gehouden bij die Japanse drukkerij. Als het zo doorgaat dan moet ik over een paar weken al een tweede editie laten drukken.

Meer nieuws volgt!

(3 dagen later)
Eerste review is binnen! Nouja, een plekje op de blog van één van de bekendste Cambodia-kijkers. zie
http://blog.andybrouwer.co.uk/2011/10/swimming-with-wijers.html