Een nieuw huis in Phnom Penh

Een aantal weken geleden was het al duidelijk maar afgelopen maandag ben ik dan eindelijk verhuist. Een nieuw thuis in Phnom Penh! Laat jullie graag en trots de foto´s zien. Wel gek hoor na net zoveel tijd te hebben besteed aan het “ uit elkaar halen” van een huis. Bij het aanschaffen van nieuwe spullen wil ik eigenlijk gewoon mijn Nederlandse spulletjes hebben. Maar…eindelijk heb ik dan toch wel even een ligbad!

Hoe vind je een huis in Phnom Penh?
En waar let je op?

Sinds de ondertekening van de vredesakkoorden in 1991 is Cambodja steeds drukker geworden met buitenlandse hulporganisaties. Op dit moment zijn ongeveer 600 NGO-s actief in het land, en de medewerkers hebben allemaal een huis nodig. De plaatselijke bevolking kreeg al snel door dat hier een aardige zakcent aan te verdienen is en dat maakt dat er een aantrekkelijk aanbod aan huurhuizen op de markt is. Als je op je fietsje rondrijdt zie je overal bordjes met For Rent en een telefoonnr., de zaak kan dezelfde dag al beklonken zijn!

Dat wil overigens niet zeggen dat je huisbaas ook Engels zal spreken, in mijn huis in ieder geval niet. Heel interessant als ze je uit proberen te leggen dat je een ladder die tegen een lantaarnpaal aan staat op moet klimmen om de nulstand van je elektriciteit te checken! Dat ging overigens prima, en ook de waterstand die onder een steen in mijn terras is begraven leidde niet tot grote misverstanden.

Iedereen heeft natuurlijk zijn persoonlijke voorkeuren, de mijne was duidelijk dat ligbad! Maar er zijn een aantal zaken die gewoon handig zijn. Het hebben van helemaal gesloten kasten is een absoluut pré, alles is namelijk bedekt onder een dun laagje rode stof. In de open rotan kasten die de meeste huishoudens hebben zijn je boeken, computer, wekker, kleren na een paar dagen allemaal een beetje vettig en korrelig. Na een paar weken begint het te rammelen, en daarna is het een aflopende zaak.
Tweede voordeel is het hebben van een plafondfan, zo´n grote propellor van boven voorkomt een heleboel ruimtegebruik door staande fans die ook nog eens veel sneller slijten. Tenslotte is een echte airco in de slaapkamer erg fijn. Electriciteit is schreeuwend duur in dit land, dus niemand heeft dagelijks de airco aan. Maar in de maand april, als het echt vreselijk heet (zo'n 40 graden) is en mensen daar diep ongelukkig van worden, is het hebben van een airco in de slaapkamer erg fijn. De meeste elektriciteitsrekeningen verdubbelen in die tijd, en het aantal uitvallen van elektriciteit doet dat ook! De laatste tijd heeft onze dictator Hun Sen overigens besloten dat de rekeningen sowieso omhoog moeten voor westerners, ik ga me blauw betalen op mijn vrijwilligerssalaris.
En dan is daar de veiligheid. Bij mijn nieuwe huis was dat het punt dat besluiten moeilijk maakte, ik woon namelijk op de begane grond en zonder `guard`. Voor de buitenlanders is de normale woonsituatie een appartement met balkon op de eerste verdieping. Op de begane grond wonen de verhuurders die zorgen dat het hek wordt opengedaan als je thuiskomt en die je bezoekers even checken voor het binnenlaten. De rekeningen worden door hen doorgegeven en vaak maakt de dochter/vrouw des huizes ook bij jou schoon. Nouja, in mijn geval dus niet. Ik heb zelf de sleutel van mijn grote hek en geen extra bewakers. Overweging was een hond te nemen. Nou ben ik niet zo goed in het verzorgen van beesten op dagelijkse basis dus dat was snel weer afgeblazen na een kleine herinnering aan wat er ooit met de goudvissen is gebeurd (.. sorry Daan). Na navraag aan allerlei lokale vrienden blijkt het in mijn buurt prima te doen zonder `bewakende familie`, ik zit aan een straat waar erg veel buitenlanders wonen en buitenlandse organisaties zitten. Op de foto zien jullie het bedreigende hek met sloten waar ik nu het beheer over heb! Als voordeel staat dit hek achter 1 van de weinig bomen in de straat en staan er dus de hele dag taximotorijders in de schaduw op hun klanten te wachten. En gelukkig wonen de eigenaren naast me en heb ik hun nichtje als mijn schoonmaakster kunnen strikken.

Wel gek hoor, om iemand drie dagdelen per week in je huis te hebben. Maar ook erg noodzakelijk. Na één dag is het alweer stoffig en vies en dan komen de mieren en kakkerlakken erg snel op bezoek (die zijn hier grooooooooot). Ook om water te koken voor het waterfilter dat dagelijks in bedrijf moet zijn om me van drink-, was- en kookwater te voorzien en allerlei andere zaken die het huishouden hier tot een dagtaak maken kan ik niet zonder hulp. Niets gaat even snel/snel.

Mijn grote trots is de keuken. Voor wat extra geld heb ik een piepklein oventje van een vertrekkende volunteer overgenomen en gisteren al mijn eerste broodje gebakken! Om meteen maar een beetje goed van start te gaan heb ik volgende week zondag een housewarming. Echt iedereen die ik ken heb ik uitgenodigd, hoop dat ze allemaal komen dan wordt het nog een beetje druk. Dat wordt ook nog een hele uitdaging met 1 pan!

Van VSO krijgen we 100 dollar om ons huis in te richten. Dat gaat dus niet lukken. Je hebt minstens 4 wasbakken nodig om groente in te wassen, schoon water te bewaren en je was in te weken te leggen. Je hebt allerlei anti-muggenmiddelen nodig. En dan begin ik nog niet eens over pannen, servies, bestek, beddengoed, handdoeken etc. Van een andere vertrekkende vrijwilliger heb ik huisraad overgenomen voor een zachter prijsje en krijg dit per 2 augustus als zij vertrekt. Maar tot die tijd zit ik dus lekker te kamperen! Verslag volgt nog van het ophalen van de 7 grote planten die ik ook van haar overneem, dit om pottenkijken vanuit de buren op mijn terras een beetje te voorkomen. Vervoer van dit soort zware lading gaat dus met een fietstaxi! Dat wordt een leuke karavaan door de stad.

Dit bericht wordt veel te lang en er is zoveel te vertellen! Voor nu maar weer hartelijke groeten en dank voor alle leuke tegenberichten.