Bold and the Beautifull - 10 april 2006

Het is zondagochtend en de tv staat aan:“ OH YES….We are all one Forrester Family. Oh Darling!” (vioolmuziek wordt aangezet, licht gedimd, intense blikken en trillende lippen) En in de volgende scene zie je twee naakte gebruinde lichamen rollebollen tussen de lakens. Twee scenes later kijken ze elkaar met een bevredigde blik voldaan aan onder de sfeerverlichting.

Sinds kort wordt de Amerikaanse soapserie “ The Bold en the Beautiful” uitgezonden op de Cambodjaanse kabeltelevisie. Ik hou mijn hart stevig vast. Deze unieke kennismaking met de Amerikaanse manier van leven zal zeker aanleiding zijn tot een grote run van Khmer mannen op de beperkt beschikbare VS-visa. Zo’n leventje van onderdanige vrouwen, snelle sex en zakenmannen die stoere taal uitslaan willen ze allemaal wel! In het Westen doen we blijkbaar niets anders. Ligt het aan mij of hangt deze serie echt alleen van seks en overtrokken familiewaarden aan elkaar? Sorry voor de kritische noot. Ik heb een paar duizend afleveringen gemist. Kijk uit verbondenheid met mijn tante Kok nu min of meer trouw en afentoe zelfs regelmatig. Ik ben een beetje geschrokken. Misschien ben ik wel “verkhmerd” ?

Seks en familie zijn ook hier natuurlijk erg belangrijk maar er wordt toch wat subtieler mee omgegaan. Waar de Forrester vrouwen zich voortdurend hullen in allerlei kleurrijke strakke jurken met een diep decollete houdt de Khmer vrouw het gewoon simpel; een pyjama is hier dagelijkse dracht. Regelmatig zie je een dame in een prachtig perzikkleurig satijnen pyjama achterop een motodop voorbijsuizen. Glimmend jasje, lange broek en daaronder een paar elegante slippertjes. Niks aan de hand.Voor doordeweeks draagt een gewone vrouw meestal een katoenen pyjama, zachtroze ofzo met een kleine bloemetje of wat schaapjes ter decoratie. Het is een bevreemdend gezicht in de stadsdrukte. Een vrouw in pyjama schept het beeld van een hele beschikbare huisvrouw en moeder, iemand die bij huis hoort. Ik blijf zoeken naar het kind dat blijkbaar moet zijn weggelopen om deze dame zomaar in haar huiselijke dracht de straat op te sturen, maar daarvan is geen sprake volgens mijn collega’s. Een pyjama is volledig geaccepteerd als outfit voor een gemiddelde khmervrouw om in te shoppen of mensen te bezoeken. Voor de meer officiele gelegenheden zoals werk of kantoorbezoek wordt er wel een echte rok en blouse uit de kast getrokken.

Nou weet ik eigenlijk nog steeds niet helemaal wat ik daarvan vind. Mijn eerste reactie vorig jaar was grote verontwaardiging: “ Was dit niet de ultieme uitdrukking van de lage status van vrouwen in de Cambodjaanse samenleving?” De conclusie was snel getrokken: Blijkbaar heeft een vrouw niet eens recht op een normaal volwaardige status in het dagelijks leven als ze er voortdurend bijloopt als een weggevlogen huismus. Tussen de informele pyjama, de formele wijde rokken en blouses en de supersexy strakke jurken die op bruiloften worden gedragen is geen grijs gebied te vinden voor persoonlijke expressie in kleding. Wat er van je lichaam te zien is wordt door de maatschappij gedicteerd en die maatschappelijke druk wordt net zo hard door vrouwen op elkaar, als door mannen uitgeoefend. Slecht, slecht, slecht.

Gelukkig (dacht ik vervolgens) kan ik me lekker vrij uitdrukken in mijn strakke nieuwe “Teenage Mutant Ninja Turtles” t-shirtje waarmee ik in Amsterdam helemaal de hipster ben. Gelukkig dragen de jongere meisjes hier ook al hele korte rokjes en strakke t-shirtjes en proberen een kleine “ fashion statement” te maken. Gelukkig maar.

Een aflevering van the Bold and the Beautiful haalt me snel uit deze gelukzaligheid. Wat is dit voor stompzinnigheid waar vrouwen in strakke jurkjes voortdurende bezig zijn hun familie, echtgenoot of lover te plezieren? Waarom is deze serie zo populair in NL? En wat is dat voor onzin waar voortdurend wordt bezongen dat je alles voor je FAMILY moet over hebben? En met wat voor recht gilt een oudere dame voortdurend na iedere smerige streek “ But I am your MOTHER!”. Alsof ze daardoor enig recht heeft om te beslissen over het leven van haar kinderen! Met dat angstige hart kijk ik naar the Bold en ik hoor de echo van dezelfde moraal waarin een Cambodjaanse moeder haar dochter aan de man zal uithuwelijken die deze dochter heeft verkracht, omdat de familienaam anders bezoedeld wordt. Ik zie dezelfde familiewaarden waarin meisjes niet mogen leren lezen en schrijven omdat dat bedreigend kan zijn voor hun echtgenoot, en zij zijn er tenslotte om het deze man naar de zin te maken. Ik zie dezelfde stereotypen waarin alleenstaande vrouwen gemene krengen zijn die alleen hun eigen belang dienen. De Bold zou verdorie net zo goed een Cambodjaanse soap kunnen zijn! (op de diepe decollete’s en de slaapkamerscenes na dan, daarvoor hier liever een mooie satijnen pyjamascene op de plaatselijke markt). Weer een illusie armer.